บทที่ 514

ตอนที่มือใหญ่ของเขาคลายออก เสิ่นอวิ๋นอู้ก็ยังคงนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง กว่าจะรู้ตัวก็ผ่านไปพักใหญ่

เขาทำอย่างที่พูดจริงๆ เหรอ? จบลงแบบนี้เลยเหรอ?

บนติ่งหูยังคงหลงเหลือสัมผัสอันอบอุ่นชุ่มชื้นจากริมฝีปากของเขา ความรู้สึกนี้ทำให้เธอรู้สึกคันที่ติ่งหู และคันยุบยิบในใจไปด้วย เธอเผลอยกมือขึ้นจะไปแตะติ่งหูของต...